Mam prośbę… Usiądźcie wygodnie… Chcę Was zabrać w piękne miejsce… Wyobraźcie sobie, że macie przed sobą świerk. Zwykły, pospolity świerk, jaki rośnie niemal wszędzie. Widzicie go już? Teraz wyobraźcie sobie, że jest on delikatnie oprószony śniegiem. Nie na górze, śnieg ułożył się niemal na samym dole, tworząc puch, na którym można się położyć.
Wschód słońca
Za świerkiem na niebie rozciąga się poranny wschód słońca. Niebo jest pomarańczowo-biało-szare. Pomarańcz rozmywa się wśród innych kolorów, tworząc niepowtarzalny widok… Kolor pomarańczowy jest światłem, które prowadzi Was tam, gdzie chcecie dojść. Może jest to droga do marzeń, spokoju, rodziny, samoakceptacji.
Przepiękny kolor nieba podpowiada Wam, że warto iść, by na końcu drogi zobaczyć to, o co walczycie. Świerk w całym krajobrazie jest potrzebny. Patrząc na opisany krajobraz, prawie każdy z nas zwróci uwagę najpierw na niego, a dopiero później na kolory nieba.
Droga
Na niebie pokrytym tymi niesamowitymi kolorami jest droga. Pada na nią piękne światło budzącego się dnia. Ten widok pokazuje Wam, że warto iść tam, gdzie zmierzacie. Może właśnie to światło poranka pokaże Wam, że warto iść i walczyć o siebie…