„W tobie jest cisza i sanktuarium, do którego w każdej chwili możesz się wycofać”
Hermann Hesse
Kiedy zaczynasz poznawać możliwości Twojej głowy
i pogłębiasz w sobie poczucie bycia istotą duchową
– stajesz się pełniejsza i bardziej świadoma tego,
kim jesteś i czego potrzebujesz.
TU ZNAJDZIESZ TEKSTY Z KATEGORII: PSYCHOLOGIA, MOTYWACJA, COACHING, DUCHOWOŚĆ
Seba ma średnio od 20 do 40 lat. Potem mądrzeje. Choć nie zawsze, no ale nadzieję trzeba mieć. Hmmm, no tak. Matka głupich… Kup różowe okulary, załóż buty nie do pary, przez różowe szyby patrz na świat… Patrzę więc, spoglądam śmiało i nieśmiało, i obserwuję, i wyciągam wnioski. Wracając do Seby…
Czy słyszeliście kiedyś o osobach, które mówią o sobie, że z powodu tego, że są bezpośrednie, spotyka ich ostracyzm społeczny? Ponieważ mówią co myślą, wywołują u innych obrazę? No cóż…
Z pewnością spotkałyście się z osobami, które tkwią latami w toksycznych związkach, małżeństwach, relacjach gdzie jest alkohol, narkotyki, zdrady, przemoc emocjonalna czy nawet bicie. Często, patrząc z boku, nie rozumiemy, co trzyma te osoby razem, pomimo że nie można nazwać tego szczęśliwym życiem, czy w ogóle życiem. No właśnie co jest w głowie osoby, która pozwala na takie traktowanie, na manipulację czy szantaż?
Dzień Polskiej Niezapominajki obchodzimy od 2002 roku. Pomysłodawcą tego nietypowego święta był Andrzej Zalewski, redaktor radiowej Jedynki. Miało ono zwrócić uwagę na problemy ekologiczne oraz różnorodność polskiej przyrody, a także promować ochronę zagrożonych gatunków. Wiele instytucji objęło patronat nad tym świętem, symbolizowanym przez niezapominajkę polną.
Badania przeprowadzone przez Instytut dobrego humoru. Tekst prześmiewczy. Z odrobiną ironii i sarkazmu. Na celu ma rozluźnienie pospinanych pośladków, poluzowanie rajstop oraz pozbycia się kija z d*py. Jeśli kogoś urazi, cóż… Pozostaje nam jedynie współczuć. Dobrego dnia Baby!!!
Kiedy byłem mały, trafiłem do rodziny adopcyjnej. Moja matka była sadystyczną pedofilką. Jedną z zabaw, które sprawiały jej frajdę, było zdzieranie ze mnie żywcem skóry.
Ktoś otworzył mi nerwy i sprowokował do napisania tego tekstu. Słowa sprowokował używam celowo, bo naprawdę tak było. Mam porażenie mózgowe od urodzenia i będę miała je do końca życia. To nie jest coś na zasadzie przeziębienia, że przez tydzień będziemy brać leki i nam przejdzie. NIE. To choroba do KOŃCA życia. Nauczyłam się z nią funkcjonować, rzadko na nią narzekam, chociaż wiadomo, są momenty. Żebym całkiem nie zwracała na nie uwagi, to musiałabym być chyba robotem bez uczyć.
Madka i jej bąbelek. Uśmiech bąbelka największą walutą przetargową. Jedyny cel w życiu madki to uśmiech i zadowolenie bąbelka. Generalnie jest tak, że jak to mówiły nasze babki, pielucha zmieniona, nakarmione więc powodu do płaczu nie ma. Skoro płacze, to jeszcze chce mu się spać.
Ile razy widząc jakiegoś człowieka, oceniamy go? Poprzez jego wygląd, sposób poruszania się, styl ubierania, to jakim samochodem jeździ? Ile razy wydaje nam się, że wiemy wszystko o drugiej osobie, bo rozmawialiśmy z nią kilka minut, albo znamy jej rodzinę? Tylko czy takie pojedyncze czynniki mogą świadczyć o tym, że kogoś tak naprawdę znamy?
Baba w autobusie nie ma wieku. Zdarza się najlepszym. Baba wpada do autobusu jak tornado i namierza ofiarę. Kiedy już zdecyduje kogo zaatakować, staje nad ofiarą, dyszy, sapie, teatralnie ociera pot z czoła. Wzdycha coraz głośniej.
